Van probleemanalytisch naar oplossingsgezind

Beste familie en vrienden,

Mijn Thailand-onderzoek is klaar! Althans, de eerste versie. Het was even doorbijten, maar afgelopen donderdag heb ik het ingeleverd. Aanstaande donderdag hoor ik of mijn AC Emily tevreden is over het resultaat.

Ik wil jullie graag wat inzicht geven in de uitdagingen die horen bij het (mijn) werk voor een organisatie als IJM. Wanneer je een probleem (dit geldt denk ik voor elk probleem) wilt oplossen, moet je het allereerst in kaart brengen. Hoe definieer ik het probleem ‘mensenhandel’ of ‘arbeidsslavernij’ precies? Wat is de omvang van het probleem in deze casus? Wie zijn de voornaamste slachtoffers en daders, en waarom zij? Waar komt het probleem voor (geografisch, in welke maatschappelijke sector, enz.), hoe wordt het veroorzaakt en waarom bestaat het eigenlijk? Welke nationale instanties zijn betrokken bij het bestrijden of in stand houden van het probleem? Wat is de relevante nationale en internationale wetgeving? Enzovoorts. Je bekijkt het probleem dus van alle kanten en probeert het te begrijpen.

In dat kader worstelde ik vorige week nogal met de analyse van nationaal en internationaal recht m.b.t. mensenhandel en arbeidsslavernij in Thailand. Er bestaat namelijk heel veel relevante wet- en regelgeving, en het was een uitdaging om uit te puzzelen welke wetgeving het méést van belang is voor IJM, en om mijn afdeling van informatie te voorzien die nuttig is voor het uitstippelen van een toekomstig project.

Want dat toekomstige project, daar gaat het uiteindelijk om. Na de probleemanalyse volgt het bepalen van strategieën om het probleem op te lossen. Hebben we nog meer informatie nodig, en gaan we over tot een grootschalig onderzoek? Zo ja, gaan we slachtoffers en daders interviewen? Zo nee, hoe krijgen we lokale overheden en politie zover om met ons samen te werken? Benaderen we andere organisaties om het probleem gezamenlijk te lijf te gaan, of beginnen we zelfstandig met het juridische werk van het opsporen van daders en bevrijden van slachtoffers? Zo krijgt een project langzaam vorm.

Gelukkig ben ik niet verantwoordelijk voor dergelijke beslissingen – wel wil ik de organisatie van waardevolle gegevens voorzien om de juiste beslissingen te kunnen nemen. Gelukkig heb ik dit onderzoek nu even achter de rug, zodat ik de komende dagen meer tijd heb voor andere opdrachten.

Zoals ik al schreef vormen brownbag lunches één van de manieren waarop we als stagiairs begeleid worden. Een andere manier is het mentor-systeem. Mentoren zijn er niet voor de beoordeling van ons werk, maar voor persoonlijk contact. Mijn mentor is Kirk, een man van middelbare leeftijd, getrouwd, vader van drie kinderen, werkzaam binnen de financiële afdeling van IJM. Elke week spreken we af voor een gezamenlijke kop koffie of lunch, en dat is vaak zowel gezellig als leerzaam. Een paar weken geleden bespraken we het thema ‘American business culture’ waarbij Kirk mij waardevolle inzichten gaf in belangrijke waarden in het Amerikaanse zakenleven (punctualiteit en resultaatgerichtheid), wanneer zakelijk instinct ontspoort (de hypothekencrisis in 2008), en Bijbelse principes van zakendoen (zoals woekeren met je talenten). Na afloop deed Kirk me het boek Business by the Book cadeau. Bijbelse principes over zakendoen. De bits en bytes die ik erin gelezen heb beloven veel goeds.

Voor de mentor-meeting van afgelopen vrijdag nodigde Kirk ook zijn vriend Dominique uit. Dominique werkt als ‘political appointee’ (PA) op, zeg maar, het Amerikaanse Ministerie van Volkshuisvesting. Naar ik begreep is zijn directe baas lid van het kabinet van adviseurs van president Obama. Van Dominique leerde ik weer wat meer over hoe de Amerikaanse overheid werkt. Terwijl ministeriële ambtenaren in Nederland boven de politieke partijen verheven (dus letterlijk onpartijdig) dienen te zijn, zijn ambtenaren in Amerika openlijk politiek gekleurd. Om te voorkomen dat, in het geval van president Obama, Republikeinse ambtenaren de daadkracht van een ministerie saboteren, benoemt de president op strategische posten Democratische PA’s. Dan gebeurt er in elk geval nog wat… Boeiende politieke inzichten. Leuke details zijn dat Dominique ooit stage liep voor de Nederlandse CDA-Europarlementariër Cornelissen, en dat zijn moeder uit Vierakker komt, een dorpje in de buurt van Zutphen.

Voordat Kirk bij IJM kwam, werkte hij voor diverse andere non-profit organisaties, waaronder Mercy Ships. Aan al deze buitenlandse avonturen heeft hij een breed netwerk en basiskennis van het Nederlands overgehouden. Omdat Kirk zijn Nederlands graag wil verbeteren, besteden we een deel van onze meetings aan Nederlandse taaloefeningen. Ik zal hem de volgende keer doorverwijzen naar Wijnanda. ;-)

Vorig weekend bezochten mijn medestagiairs en ik de stad Philadelphia. De stad is vernoemd naar het Bijbelse Philadelphia, ofwel ‘broederliefde’, en wordt in de volksmond “Philly” genoemd. Prachtige stad om heen te toeren met zeven jongelui in een minivan. De stad is niet zo groot, maar speelt wel een grootse rol in de Amerikaanse geschiedenis. Philadelphia is namelijk de geboortestad van Amerika. In het gebouw dat nu de Independence Hall heet, riep George Washington in 1776 de Amerikaanse onafhankelijkheid uit. Met een paar rake vragen liet de gids ons nadenken over of wij destijds ook zo moedig zouden zijn geweest om de onafhankelijkheidsverklaring te ondertekenen. Want als de oorlog tegen Engeland verloren zou worden, zou die handtekening een gewisse dood betekenen voor de ondertekenaars en hun families… Andere hoogtepunten waren de St. Peter and Paul Cathedral en de ‘Rocky steps’ (vernoemd naar een Rocky Balboa-film) vanwaar we een schitterend uitzicht hadden over de haven en de stad.

Afgelopen zaterdag was de dagtrip-bestemming het landhuis van de oom van een huisgenootje aan de Chesapeake Bay in Eastern Maryland. Chesapeake Bay is een prachtige visserij- en watersportgebied langs de Atlantische kust. Ditmaal geen politiek of religieus erfgoed, maar uitgestrekte baaien omringd door bossen en overschaduwd door de klappende vleugels van arenden. En ijsschotsen die op kabbelend water voortdrijven richting een horizon die oplost in een grijze nevel…

In die stilte en rust vind ik hernieuwde energie voor een nieuwe week. Een week die ongetwijfeld weer vol zit met problemen. En oplossingen.